प्राचीन दक्षिण भारतातील संगम साहित्याबद्दल खालीलपैकी कोणते विधान योग्य आहे?

योग्य उत्तर पर्याय 2 आहे.

Key Points

संगम साहित्य

• संगम साहित्य हे सर्वात प्राचीन उपलब्ध तमिळ साहित्याला दिलेले नाव आहे.
• संगम साहित्य म्हणून ओळखल्या जाणार्‍या कवितांचा संग्रह सुमारे 300 ईसापूर्व ते 300 इसवी सन 300 पर्यंत विविध सामाजिक पार्श्वभूमीतील तमिळ लोकांद्वारे सहा शतकांमध्ये तयार केला गेला होता, जरी बहुतेक काम 100 इ.स आणि 250 इ.स दरम्यान रचले गेले असे मानले जाते.
• ‘संगम’ या शब्दाचा अर्थ सहवास असा होतो. येथे, प्राचीन दक्षिण भारतात भरभराट झालेल्या तमिळ कवींच्या संघटनेचा अर्थ आहे.
• या काळातील तीन प्रमुख तमिळ राज्ये म्हणजे चेर, चोल आणि पांड्य.
• संगम समाजात, व्यापारी, विजेते आणि जैन, बौद्ध आणि काही ब्राह्मण मिशनरी यांनी उत्तरेकडून द्वीपकल्पाच्या टोकापर्यंत आणलेल्या भौतिक संस्कृतीच्या घटकांशी संपर्क साधण्याच्या उत्तेजनादरम्यान, त्यांच्यात सामाजिक वर्ग आले, आणि ते ओल्या भातशेतीचा सराव करण्यासाठी देखील आले आणि त्यांनी असंख्य गावे आणि शहरे वसवली.
• संगम कवितांमध्ये भौतिक संस्कृतीचे अनेक आनुषंगिक संदर्भ असतात, अनेकदा कवितेच्या मांडणीचा भाग म्हणून किंवा उपमा आणि संकेतांमध्ये. शेतीचे संदर्भ आहेत (तांदूळ आणि बार्लीचा उल्लेख आहे), गुरेढोरे पालन आणि मासेमारी. लोखंडाचेही अनेक संदर्भ आहेत. कुरुंटोकाई 16 म्हणजे लोखंडी टोकदार बाणांचा संदर्भ. अकानानुरु 72 मध्ये दीमकाच्या ढिगाऱ्यातून कंगवा काढणाऱ्या अस्वलाची तुलना केली आहे, ज्याच्या पुढच्या भागावर शेकोटीचे थवे फडकलेल्या धातूच्या ठिणग्यांसारखे चमकत आहेत, लोहार बनवणाऱ्या लोहाराशी. म्हणून विधान 1 अयोग्य आहे.
• ब्राह्मण उत्तर भारतातून खूप नंतर तिथे आले. परंतु प्राचीन काळी त्यांनी वर्ण व्यवस्था किंवा आश्रम पद्धतीचे पालन केले नाही.
• स्थूलपणे सांगायचे तर, सुरुवातीच्या तमिळ समाजात प्रामुख्याने दोन वर्ग लोक होते - जे स्वत: जमीन मशागत करतात आणि ज्यांना इतरांनी मशागत केली. नंतरचे लोक श्रीमंत होते आणि या वस्तुस्थितीमुळे सामाजिक व्यवस्थेत असमानता निर्माण झाली. हळुहळू वर्णप्रणालीही सुरू झाली.
• वर्णाचे सामाजिक वर्गीकरण संगम कवींना माहीत होते. आराशर (राजे), वैशियार (व्यापारी) आणि वेलालर (शेतकरी) यांचा उल्लेख आहे. ब्राह्मणांचाही उल्लेख आहे, त्यापैकी काही राजांच्या दरबारांशी जवळून संबंधित आहेत आणि सत्ताधारी अभिजात वर्गाकडून त्यांना संरक्षण मिळाले आहे. तथापि, चौपट वर्ण वर्गीकरणाचा प्राचीन तमिळ समाजाला फारसा उपयोग नव्हता. जातिव्यवस्था हेही या समाजाचे वैशिष्ट्य नव्हते. म्हणून विधान 2 योग्य आहे.
• संगम साहित्य जे आदर्शवाद आणि वास्तववाद आणि उत्कृष्ट कृपेशी देशी उद्योग आणि सामर्थ्य यांचा मेळ घालते ते तमिळ साहित्याचे ऑगस्टन युग म्हणून योग्यरित्या मानले जाते. हे सरकार, युद्ध, धर्मादाय, व्यापार, पूजा, शेती इत्यादी सार्वजनिक आणि सामाजिक क्रियाकलापांशी संबंधित धर्मनिरपेक्ष प्रकरणाशी संबंधित आहे.
• संगम कविता ही योद्धा नीतीने व्याप्त आहेत. संगम साहित्यातील पुरम ही युद्ध कविता आहेत जी लोकांच्या बाह्य जीवनाशी संबंधित आहेत. वीरांच्या पराक्रमाचा सार्वजनिक उत्सव अगदी युद्धात वीरांच्या मृत्यूबद्दल बोला.म्हणून विधान 3 अयोग्य आहे.
• मणिमेकलाई हे सुमारे 1400 वर्षांपूर्वी सत्तानार यांनी रचलेले संगम महाकाव्य आहे. यात कोवलन आणि माधवी यांच्या कन्येचे वर्णन आहे. या महाकाव्यात जादुई घटनांचा उल्लेख करण्यात आला आहे- "एक देवदूत तिला एका बेटावर जादुईपणे गायब होण्यास मदत करतो, जेव्हा राजकुमार तिचा पाठलाग करण्याचा प्रयत्न करतो, तिला रूपे बदलण्याची आणि दुसर्‍याच्या रूपात दिसण्याची शक्ती देतो. बेटावर, तिला एक जादूची भीक मागणारी वाटी मिळते, जे नेहमी भरले जाते."
• संगम साहित्य अनंकू नावाच्या पवित्र किंवा जादुई शक्तींवरील विश्वास प्रतिबिंबित करते ज्यामध्ये विविध वस्तू राहतात. अंकुवर नियंत्रण ठेवण्यासाठी संस्कार आणि विधी पार पाडण्याचे काम परियां, तुतियां, पणस आणि वेलांसारख्या गटांचे होते. ते धार्मिक गाणे, नृत्य आणि समाधीशी संबंधित होते आणि स्मशानभूमी पेटवून आणि स्मारक दगडांची पूजा करण्याशी संबंधित होते. म्हणून विधान 4 अयोग्य आहे.